وقتی بهار بیاد
از کوچۀ تنهایی ات
چنان پر هیاهو میگذرم
تا به من بنگری
و من هم
دوباره عاشق شوم


**    **      **      **


دیکتاتورها


بر آنان
به خشم خواهیم نگریست
آنگاه که
به جمجمه هامان خیره میشوند
که مبادا
از آزادی
بافه ای رویا
بافته باشیم


**     **      **      **


دل تنگی


نشیمنگاه ِ ناهمواریست
زمین
و آسمان
سرپناهی نااستوار
تا در شعاع آفتاب بنشینی و
از ناتوانی دستهای خود و
بی نانی کودکان
گریه آغاز کنی

**    **     **     **


ای کاش


ای کاش
نُت ِ گم گشته ای بودم
من
در ارتعاش غم ها و شادی هایت
یا که نوازش باران
بر پنجره ای
که از آن
کلاغان گرسنه را می نگری